Հեքիաթից Մի Կտոր

Մի կտոր ամպ էր երկնքից կախված
Ուզեցի բռնել, որ չընկնի հանկարծ,
Մի տեսակ գրկել նրան ուզեցի
Մի տեսակ սիրտս փոթորկեց անկայծ:
Մի կտոր կարոտ…
Փարվել ուզեցի,
Գրկել, գուրգուրել, ինչպես մանկացած
Մի չտես գազան…
Մի քիչ արցունքներ…
Մի քիչ ողբացած ձայնի ելևէջ,
Որբացած սիրուց մի կտոր բարև,
Ու մի քիչ վերև, հենց գլխիս վերև
Պատկերներ, հուշեր քեզանից պոկված…
Ու այս հեքիաթի վերջին էջերում
Մի կտոր արև ու մի կտոր ամպ…